Bewaar je traantjes maar voor later

Handen verschillende generaties

Het was een uitdrukking die nogal eens gebruikt werd in het gezin waarin ik opgroeide. Met daar achteraan: "dan zul je ze veel harder nodig hebben". Ik kan me er alles bij voorstellen dat het af en toe een drukte van jewelste was voor mijn ouders in hun gezin met 9 koters. En dan heb je niet altijd tijd of energie om je druk te maken om elk akkefietje. Dus losten we het zelf op, onder elkaar, waar vaak het recht van de oudste ruziemaker gold. We werden boos, we losten het op de een of andere manier op, en het leven ging door.

Ze zit een beetje te draaien op de stoel in mijn praktijk. Bijna beschaamd vertelt ze dat alles haar eigenlijk nog altijd gelukt is. Ze heeft lieve, begrijpende ouders die altijd voor haar klaarstaan, kan goed leren, heeft veel leuke vriendinnen, doet het goed in sport, heeft een leuke bijbaan, een vriend... Haar ouders hebben haar altijd verteld dat ze álles kon, dat ze zó getalenteerd was, dat ze zoveel verwachtingen van haar hadden... Maar die angst, die vreselijke angst, daar wil ze zo graag vanaf. Je ziet het niet aan de buitenkant, maar bij alles wat nieuw is, ligt ze ‘s nachts wakker: "straks lukt het me deze keer niet om te doen wat ik moet of wil doen". De mogelijkheid van falen hing als een groot, dreigend zwaard boven haar hoofd en verlamde haar.

In mijn gezin van herkomst kreeg ik de boodschap dat huilen niet helpt. Waren er dingen lastig? Zet je er maar overheen, iedereen heeft weleens wat. Zelf kwam ik er pas veel later achter dat ik nooit geleerd had op een gezonde manier om te gaan met wat ik voel. Pas toen ik dat leerde zien, kwam er ruimte voor mijn emoties. Ik hoefde niet te doen of het me niets deed. Ik moest leren dat het oké was te laten blijken wanneer ik teleurgesteld, boos of verdrietig was, of wanneer iets mij raakte.

Mijn cliënt heeft leren zien dat ze niet is wat ze doet. Het was geen makkelijke weg om te leren accepteren dat oké is om fouten maken, dat het bij het leven hoort. Om de verwachtingen van anderen naast zich neer te leggen en zélf te gaan nadenken over haar keuzes, en daar ook zelf de verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat haar identiteit uiteindelijk ligt in Christus, die haar uniek en wonderlijk maakte. Het was wel een weg die haar veel gebracht heeft, die naar eigen zeggen haar leven veranderd heeft.

Mijn cliënt en ik zijn allebei het product van onze opvoeding. Mijn ouders (en de ouders van veel leeftijdsgenoten) hadden weinig persoonlijke aandacht voor wat ons bezighield. Zij is van een volgende generatie waar veel aandacht en aanmoediging was. Steeds meer besef ik dat elke generatie ouders probeert te leren van de vorige generatie. En in dat proces weer andere dingen laat schieten. Mijn eigen proces leerde mij met meer mildheid naar mijn ouders te kijken, maar ook naar mijzelf als ouder, en de fouten die ik daarin gemaakt heb.

Merk jij misschien dat jouw verleden, de patronen jouw opvoeding, je belemmeren in het heden? Dat het je niet lukt ervan los te komen en vrij verder te leven? Wacht dan niet langer -maak een afspraak- en leer met nieuwe ogen naar jezelf en je situatie te kijken.

« Een nieuwe start | Overzicht | Voorjaarsschoonmaak »

Dorpsstraat 54
9551 AG Sellingen

g N52° 56' 55.67172", E07° 09' 13.62024"

Kamer van Koophandel-nummer: 66174570

Vereniging van Christen Coaches

Copyright © 2019 GracePlace

Privacyverklaring

Hand-coded with ❤ by Nico